Details
Article
Zoals bij velen, kwam de komst en de ernst van het Coronavirus en de daaropvolgende ‘intelligente lockdown’ als een storm bij heldere hemel. Op 4 maart 2020 nam ik nog niks vermoedend de trein naar Amsterdam voor een vergadering van TranScreen, het Amsterdam Transgender Filmfestival. Er werd een beetje giechelig gedaan over het extra handen wassen en men gaf elkaar niet meer de gebruikelijke knuffel, maar we hebben wel knus rond een te krappe tafel gezeten om plannen te maken voor het festival dat er eind mei aan zat te komen. Niemand die voorzag dat dit de laatste keer was dat we met de volledige kerngroep bij elkaar zouden zitten. Wat we al helemaal niet aan zagen komen, was dat we slechts twee weken later de knoop zouden doorhakken om het festival af te blazen. Op 20 maart moesten we het slechte nieuws met onze achterban delen, één van de meest lastige Facebook updates die ik tot op heden heb moeten schrijven.
Lockdown Mindset
Vanaf het moment dat we als kerngroep hadden besloten het festival af te blazen, ging er een knop om. Vanaf nu besloten we ons te focussen op wat er nog wel mogelijk was. Alle focus op de digitale opties en onze social media kanalen. Vanaf 2018 had ik de social media kanalen vrijwel zelfstandig bijgehouden. Deze unieke situatie zorgde echter voor een nieuw fenomeen: social media overleg. Eens in de twee á drie weken kwamen we door middel van videobellen bij elkaar om te bespreken wat we de komende weken met onze social media accounts konden doen.
Omdat we een filmfestival zijn dat zich focust op transgender en genderdiverse verhalen, valt het overgrote deel van onze achterban onder de letter T of één van de andere identiteitsmarkeringen van de bredere LHBTQI+. Dit is een groep die in het dagelijks leven altijd al lastig mee kan komen. Transgender mensen hebben vaker te maken met werkloosheid, een onveilige werksfeer, slecht of verbroken contact met families, mentale problemen, suïcidale gedachten en verbaal en fysiek geweld. De verwachting was dat ook dat de ‘intelligente lockdown’ best wel eens extra hard kan aankomen bij mensen die het al financieel en mentaal moeilijk hebben. Dit was voor ons de belangrijkste motivator om vol in te zetten op onze social media kanalen en zo contact te houden met onze community. We waren gelukkig niet de enige. Zo werkte TNN, Transgender Netwerk Nederland, aan mogelijke evenementen binnen de maatregelen voor de community en ook werd het steunpunt ‘LHBTI+ steun’ gelanceerd. Er was een algemene drive om iets te doen voor de community, waar wij als TranScreen ook ons steentje aan bij wilden dragen.
We kwamen uit op een lockdown upload rooster waarbij we twee á drie keer per week een post delen in de categorieën ‘sport/gezondheid‘, ‘filmtips‘ en ‘nieuws uit de transgender gemeenschap‘. De categorie filmtips was uiteraard de meest voor de hand liggende als filmfestival, maar ook nieuws uit de transgender gemeenschap deelden we vaker. De focus op sport en gezondheid kwam voort uit het besef dat in lockdown mensen behoefte hadden aan een impuls om gezond te blijven, zowel fysiek als mentaal.
Om dit verhoogde upload tempo vol te kunnen houden, hadden we om de week overleg om onze online community building activiteit te bespreken. Zo konden wij als team onderling in contact blijven, controleren hoe het met iedereen ging en iets positiefs bijdragen aan community building in deze ‘coronatijd’.
Leerzame periode
Niet alleen waren de maanden maart tot juli belangrijk om bij te dragen aan het welzijn van onze community in deze lastige tijd, ook was dit een periode waarin we hebben gemerkt wat voor soort social media posts goed scoren. Omdat we regelmatiger nieuwe posts maakten, was hier een duidelijke lijn in te zien. Naast het feit dat regelmatig posten goed is voor het algoritme en de juiste hashtags op de verschillende platformen er werkelijk toe doen, is er ook een duidelijke trend in het soort post dat met kop en schouders boven de rest uitsteekt.
Het waren de persoonlijke updates met karakter die op veel enthousiasme en response van de community konden rekenen. In het geval van TranScreen waren dit de posts waarin wij als team iets persoonlijks deelden. Zo hebben we een persoonlijke, creatieve touch toegevoegd aan onze jaarlijkse IDAHOT (International Day Against HOmophobia and Transphobia) post. Al brainstormend kwamen we op het idee om als team creatieve foto’s met de verschillende letters te maken. De één kwam op het idee schmink te gebruiken, de volgende photoshopte zichzelf tot een letter en ik heb zelf een oude spiegel van zolder gehaald om de letter O te verbeelden. Deze extra inspanning zorgde voor meer interactie dat onze gemiddelde posts. Vooral op Facebook was dit goed merkbaar, aangezien dit algoritme het meest toegespitst is op interactie en posts meer promoot naarmate er meer interactie is, zoals likes, reacties en deelacties. Maar ook op Instagram en Twitter was er bovengemiddelde interactie. Op deze platforms dragen de actuele hashtags als #IDAHOT en #IDAHOBIT bij aan de zichtbaarheid van de posts.
Ook besloten we de datum van ons afgelaste festival te gebruiken om een bijzondere social media post te delen. Voorafgaand aan dit Pinksterweekend leverde ieder van het team een korte video in, welke ik heb gemonteerd tot een video waarin we ons voorstellen aan de community. Hoewel enkelen van ons bekende gezichten zijn in de transgender en LHBTQI+ community, hebben we ook nieuwe en minder bekende gezichten in ons team. Traditioneel is de openingsfilm van het festival het moment om iedereen van het team voor te stellen. Bij gebrek aan een festival, hebben we het op deze digitale manier opgelost.
Wat er nog mogelijk is
Dit leek de afgelopen maanden het slogan van allerlei organisaties die aan de slag gingen met de vraag: wat is er nog mogelijk? Wat kan je als organisatie doen binnen de beperkingen die worden opgelegd om het Coronavirus in de hand te houden? Uiteraard speelde deze vraag ook constant binnen de organisatie van TranScreen. Doordat we een vrij kleine organisatie zijn die volledig draait op vrijwilligers en we met chronisch te weinig geld overeind proberen te blijven, hebben wij niet de mogelijkheid dure aanpassingen te betalen die vaak nodig zijn voor online alternatieven. Maar gelukkig onze partners wel!
Eind juli tot begin augustus is er traditiegetrouw Pride Amsterdam. Normaal gesproken met veel feesten, activiteiten en natuurlijk de wereldberoemde Canal Parade. Ook al kon dit niet doorgaan, toch wilde Pride Amsterdam ook dit jaar groot uitpakken. Zij hebben in korte tijd een televisiezender op kunnen zetten, in samenwerking met Salto TV, die tijdens de tien dagen dat Pride duurde 24/7 Pride TV uitzond. Deze zendtijd werd verdeeld onder de verschillende Pride commissies. Zodoende kreeg ook Trans Pride enkele tijdvakken toebedeeld. Als jarenlange partner van TransPride kregen wij zodoende de kans een televisieblok van drie kwartier in te vullen. We besloten hierbij trouw te blijven aan onze doelstelling: films gebruiken als startpunt voor lastige gesprekken. In enkele weken heeft het team een film uitgekozen, het onderwerp uitgediept en het panel samengesteld.
Namens TranScreen was het aan mij de eer dit panel live op televisie te modereren. Op 26 juli liep ik met knikkende knieën de Openbare Bibliotheek in Amsterdam binnen waar Pride Amsterdam een ware televisiestudio had gebouwd. Een half uur voor tijd, werd ik door de regisseur opgehaald om het programma door te spreken. Hoewel een panel modereren mij niet vreemd is, zijn de aanvullende aanwijzingen over welke camera je moet pakken en op welke cues je moet letten, een extra uitdaging. Dankzij onze partners Trans Pride en Pride Amsterdam hebben we alsnog een film kunnen vertonen met een aansluitende, inhoudelijke discussie over transgender representatie in de media. Zowel online als via persoonlijke berichten kregen we hier veel positieve feedback op. Naast duizenden live kijkers op het kanaal van Salto TV en via de livestream, heeft ook de video die we achteraf hebben gedeeld op ons YouTube kanaal in korte tijd ruim honderd kijkers vergaard.
Kijken naar de toekomst
En wat nu? Hoe kijken we als organisatie naar de toekomst? Niemand weet wat de toekomst voor ons in petto heeft, dus dit blijft voor elke organisatie een lastige vraag. Bij TranScreen blijven we zoeken naar wat mogelijk is. Zo organiseerden we op 27 november een VrijMiBo via ZOOM om invulling te geven aan het gemis van sociale interactie. Hieruit bleek dat er zeker nog animo is voor online activiteiten.
Ook hebben we dankzij onze partner Filmtheater Kriterion in december de film ‘Sworn Virgin’ kunnen presenteren. Op dat moment mochten er nog dertig mensen in een ruimte bijeen komen. Ondanks de beperkingen, was de vertoning uitverkocht. Achteraf vertelden verschillende bezoekers hoe bijzonder ze de film vonden, waaronder mensen die nog niet eerder in aanraking waren gekomen met TranScreen. Twee dagen later moest Kriterion, net als alle bioscopen, opnieuw de deuren sluiten.
Wanneer de ruimte daarvoor is, hopen we weer het land in te kunnen trekken om nieuwe afleveringen te maken voor de TranScreen Podcast. We hebben boeiende gasten gepland staan, maar tot het verantwoord is met mensen om een tafel een gesprek te hebben, zullen we ons geduld moeten bewaren.
En we kijken verder vooruit met de organisatie van TranScreen. In de zomer staat een nieuw festival gepland, van 13 tot 16 mei.
Uiteraard wensen we terug te keren naar Kriterion en Club Jaco voor films, Q&A’s, debatten en workshops. Omdat niemand weet hoe de toekomst eruit ziet, hebben we besloten in te zetten op een hybride festival dat zich deels in Amsterdam afspeelt en deels online. Zodoende hebben we de flexibiliteit om het festival online door te laten gaan, mocht onverhoopt het fysieke festival afgelast moeten worden. Hoe dan ook belooft het een onvergetelijk festival te worden. Een lichtpuntje aan de horizon.
Meer weten over TranScreen?
Bezoek onze Facebook of website.
Ook zijn we te vinden op Instagram, Twitter en YouTube.
Daarnaast hebben we een podcast, te beluisteren via Soundcloud en Spotify.
Meer leren over de transgender gemeenschap?
Kijk op de website van Transgender Netwerk Nederland om meer te leren. Op deze website zijn ook de resultaten van verschillende onderzoeken over discriminatie tegen transgender mensen te vinden.
Valentijn de Hingh schrijft voor de Correspondent over allerlei onderwerpen, waaronder persoonlijke verhalen vanuit haar eigen ervaring als transgender persoon. Bijvoorbeeld dit stuk waarin ze zichzelf voorstelt: https://decorrespondent.nl/10971/ik-ben-valentijn-de-hingh-man-noch-vrouw-en-jullie-nieuwe-correspondent-identiteit/16831472115051-8773a1cd
Filmmakerscollectief De Transketeers maakt videoportretten van transgender mensen in Nederland. Ook hebben ze een YouTube serie ‘The Naked Truth’, waarin ze in blote borst ongemakkelijke vragen beantwoorden.
Trans United Europe zet zich in voor de rechten van BPOC trans en genderdiverse mensen. Deze organisatie is internationaal gericht en heeft verschillende projecten lopen, waaronder de Trans Led Health Clinic.
