Article
Europese Turken worden vaak bekritiseerd om hun sterke banden met hun voorouderlijk vaderland – tot aan nationale parlementen toe. Vaak wordt hun vermeende ‘dubbele loyaliteit’ in twijfel getrokken, wat bijdraagt aan een klimaat van vijandschap en hen ontkent dat ze erbij horen.
“In de loop van het project zijn we bevriend geraakt met een van de geïnterviewden die echt met één voet in Frankrijk en de andere in Turkije leeft – achtervolgd door vragen over thuis zijn en zelfs racisme, slaagt ze er toch in om naar de positieve kant te kijken. “Ik heb het gevoel dat ik nu niet één maar twee moederlanden heb”, zegt ze in onze podcast, “en ik denk dat dat een rijkdom is.” – Loïc & Marilou (2019 Amsterdam Fellowship).
Loïc Michels en Marilou Niedda (2019 Amsterdam Fellowship) bundelden hun krachten voor hun Action Project. Zij vroegen Europese Turken naar de nostalgie die bekend staat als gurbet. Het gevoel van gurbet is specifiek voor de Turkse taal, en betekent de staat of het gevoel een vreemdeling te zijn en/of te verlangen naar het eigen land. Loïc & Marilou gebruikten het concept gurbet als een manier om onderwerpen in verband met de Turkse immigratie te bespreken, daarbij vraagtekens zettende bij institutioneel racisme en de schijnbare dubbelzinnigheid van identiteit.
Ze besloten een podcast te maken omdat het mensen de mogelijkheid biedt vrijuit te spreken over hun eigen ervaringen. De focus lag op Turkse immigranten in Lyon, Duitsland en Zuid-Frankrijk. In de podcast leggen Europese Turken de redenen voor hun gehechtheid uit en wat gurbet precies inhoudt. Loïc & Marilou leerden dat het gevoel van gurbet begrepen kan worden als het ‘gefantaseerde thuisland’. Gurbet is ook te voelen in Turkije zelf, wanneer mensen zich om economische redenen tussen het platteland en de stad moeten verplaatsen. En ten slotte kan gurbet, vanuit het oogpunt van een muzikant, de verbinding zijn tussen de muzikant en een menigte mensen van Turkse afkomst, terwijl ze traditionele liederen zingen.
In de podcast bespreken de geïnterviewden hoe Turkse waarden en taal worden overgedragen op de kinderen van migrantengezinnen. Ze leggen uit hoe ze tussen twee nationaliteiten of identiteiten navigeren, en wat het belang is van het waarderen van je vaderland, terwijl ze zich ook verbonden voelen met het land van verblijf.
In totaal werden vier mensen geïnterviewd in de podcast. Twee mannen en twee vrouwen van verschillende leeftijden en verschillende generaties migrantenfamilies. De podcast werd georganiseerd met de hulp van The Hague Peace Projects en de debatruimte New Metropolis New West. Het werd gepresenteerd in Pakhuis de Zwijger op 6 oktober 2020 als onderdeel van de serie ‘Toerkoes in Nieuw-West’ . Marilou wil ook een Franse versie van de podcast en een online evenement in Frankrijk organiseren.
